شنبه شبی
که گذشت در حسینیه ما ، حسینیه سید الشهدا بمبی
منفجر شد و تعداد زیادی از دوستان ما شهید و زخمی شدند. شهدا را دفن کردیم و
مجروحین نیز برخی، از بیمارستانها مرخص شده اند و برخی همچنان تحت درمان قرار
دارند.
اول یک
گزارش کوتاه از آن شب:
بعد از
نماز مغرب و عشاء به سمت حسینیه حرکت کردم. به طرز عجیبی ملتهب و نگران بودم.
تقریباً مطمئن بودم امشب قرار است برای من اتفاقی بیفتد. سابقه این حالت را داشتم
...
وقتی به حیاط
حسینیه رسیدم کمی از شروع منبر گذشته بود. محمد مهدوی*
را دیدم که با چهره ای بشاش نزدیک کانکس پایگاه مقاومت مشغول احوالپرسی با چند نفر
دیگر بود. به نظرم طرز نگاهش عجیب و غیر عادی بود. بهر حال به طرف مجلس رفتم....
منبر تمام
شد. چراغها را خاموش کردند. سید مناجات را شروع کرد. یکی از بچه ها گفت من باید
بروم بیرون، تا دم در با من بیا ، گفتم باشه بریم! به حیاط رسیدیم مقابل آبخوری
بودیم که صدای مهیبی بلند شد رویم را برگرداندم شعله وحشتناکی از آخر حسینیه به
آسمان بلند شد. ناخودآگاه نیم خیز شدم. از مقایسه ارتفاع شعله انفجار و
آپارتمانهای پشت حسینیه میشد شدت انفجار را حدس زد. پس از چند لحظه بهت به سمت آخر
حسینیه دویدم. چیزی که میدیدم برایم قابل باور نبود ؛ کف حسینیه پر از اجساد
متلاشی و قطعه قطعه شده بچه ها بود ...یا حسین.
فلسفه مجلس
عزای امام حسین (ع) تربیت نسلهاست. دوستان شهیدمان در واقعه انفجار حسینیه سید
الشهداء کانون فرهنگی
رهپویان وصال به درجات بالایی از معرفت حسینی (ع) دست یافته بودند و
اینگونه توفیق یافتند تا در هنگام زمزمه نام مولای خود به دیدار او نائل شوند و ما
همه خوشبختیمان این است که چند صباحی را هم نفس آنها در محافل حسینی (ع) گذرانده
ایم.
به دیدن
خانواده خواهر شهیده مان رفتیم. برادرش میگفت تنها وصیت خواهرم اینست که نامحرم به
من دست نزند و برادرم مرا در قبر بگذارد. پدرش مرتب میگفت افتخار میکنم به دخترم ،
افتخار میکنم به دخترم...
آهای هیئتی
ها! آهای امام حسینی ها (ع)!! آهای گریه کن های غریبی امام مجتبی(ع)!! آهای ضجه
زنهای مصیبت کوفه و شام!! آهای...
سرتان را
بالا بگیرید!! امامتان با امضای شهادت این بچه ها ، مهر قبولی بر عزاداریهای ما
گذاشت. شهادت این بچه ها همه ما را سرافراز کرد. امروز همه ایران سرافراز است ،
امروز همه عالم تشیع سربلند است.
به آنهایی
که نبودند میگویم: نبودید ببینید چطور مردم شیراز با احترام و عزت به تشییع شهدا
آمدند. نبودید ببینید مردم با چه شوری عاشقان امام رضا
(ع) را بدرقه کردند. نبودید ببینید چطور حال و هوای شهرمان عوض شد و نوای حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست چگونه یاد جبهه
ها را زنده کرد.
*یکی از
شهدای واقعه بمب گذاری
